Kasteelvrouwe in Beieren

Alexandrine Tinne

In januari van dit jaar belande ik een een documentaire van O' Hanlons Helden over 'Haagsche dames in Afrika'. Deze documentaire gaat over de piepjonge en schatrijke Nederlandse aristocrate Alexandrine Tinne uit Den Haag die in de tweede helft van de 19e eeuw samen met haar moeder (Henriëtte Tinne) reist naar plekken waar nog geen andere reizigers eerder was geweest, laat staan een vrouw.

Krankzinnig en fascinerend om te zien hoe deze schathemeltje rijke dames met bedienden, dragers en 120 kamelen bepakt met koffers vol dure jurken, meubels, doka, kristal, kunst en huisdieren op reis aan door de Nubische woestijn en de Sahara. De Nubische woestijn! Absurd gewoon. Omdat zij het kon. De eerste westerse vrouw die op ontdekkingsreis in Central-Afrika.

Alexandrine was ook Nederlands eerste belangrijke fotografe. Al vroeg is zij in de ban van de fotografie die toen nog in de kinderschoenen stond. Ze krijgt bij het beoefenen van haar hobby in 1859 al hulp van de hoffotograaf van koning Willem III. Ze had een speciale geblindeerde koets om ongezien (de eerste) foto's van Den Haag te kunnen maken. Deze koets was tevens een rijdende doka. In die tijd moeten de foto's nl direct ontwikkeld worden.

In september heb ik de nieuwste iPhone 6Plus besteld. Ik weet het BE-LA-GE-LIJK. Te duur, te groot en ik zit weer twee jaar aan een contract vast. Maar hij (goud 64 GB) lijkt me geweldig.

En nu probeer ik dat goed te praten ;-) Ik heb het verdient (hum hum wie niet), ik word een dagje ouder en die gezondheidsapp en dat grotere scherm zouden nog wel eens goed van pas kunnen komen. Maar vooral kijk ik uit naar de nieuwe foto- en filmcamera. Want als videoblogger in spe en instagram verslaafde lijkt me dat wel wat.

Maar nu vond ik dat het maar eens afgelopen moest zijn met die kiekjes van mij. Dat mag wel beter. Als ik dan toch een peperdure iphone met 1920 x 1080 resolutie, 401 ppi, 500 cd/m2 helderheid en Dual-domein pixels heb (echt, ik weet van de helft niet wat het betekent :-) moet ik er ook wat van bakken, toch? Mede door m'n zoektocht naar de juiste combinatie van fotograaf EN fotostyliste (die nul opschiet, trouwens) ben ik anders naar foto's gaan kijken. Ik weet veel meer hoe en wat ik wel en niet mooi vind. Ik ben me gaan verdiepen in de fotografie dmv foto en film tijdschriften en volg fotografen om inspiratie op te doen. Ik kan je zeggen NIET DOEN! Wat het is net als met m'n Duits. Net als je denkt (let vooral op het woordje denkt) dat je het een beetje kan, kom je er achter hoeveel je nog niet weet.

Gloeiende gloeiende wat is het moeilijk. Sterker nog ik heb een soort fotoblock (writersblock maar dan voor foto's :-). Ik durf geen foto meer te maken. Het licht, de kleuren, de belijning, de diepte, bij mij klopt het nooit. Om maar niet spreken over onze echt nooit stilzittende kinderen. Zucht.

Corneille

CoBrA staat voor Copenhagen - Brussel - Amsterdam en heeft betrekking op de drie hoofdsteden van de landen waar de oprichters oa. Constant, Corneille en Appel vandaan kwamen. Cobra is een Europese kunststroming binnen de moderne kunst eind jaren 40 van de 20ste eeuw.

Een groep kunstenaars, die op absoluut onafhankelijke wijze in totale vrijheid de wereld wilde verbeelden, zoals zij dachten dat het moest, en dat ook deden. Armoede, gebrek aan waardering, spot zelfs, bewoog hen niet tot enige concessie, een groep dapperen, helden in de kunst. Vastgelegd door Dirk de Herder een fotograaf met schildersbloed.

Het boek Cobra '50 jaren kijken op u neer 1947 - 1997' met foto's van deze Cobra kunstenaars vastgelegd door Dirk de Herder (uitgeverij 'de nieuwe Haagsche') heb ik hier voor