Kasteelvrouwe in Beieren

Mijn moment is geen groot ingrijpend moment maar een gevoel. Het gevoel van 2015 is 'thuis zijn'.

Dit jaar wonen wij 10 jaar in Duitsland, Beieren om precies te zijn. Dat hebben we niet speciaal gevierd, sterker nog deze zomer realiseerde wij ons ineens, 'Goh we wonen al tien jaar hier.'
Tien moeilijke en pittige maar ook intens, mooi en succesvolle jaren. Wij kregen drie prachtige dochters en bouwde beide een eigen bedrijf op. Een bedrijf waar we trots op zijn en waar we van kunnen leven en wonen op de plek die mij inmiddels meer dan dierbaar is, Schloss Möhren.

Steeds dieper zak ik met met Hollandse benen in de Beierse klei. En dit najaar realiseerde ik me ineens. Ik voel me hier thuis. Een gevoel die me blij maar ook verdrietig maakt. Want langzaam voel ik me een stukje minder Nederlander. Natuurlijk zijn de #ikmisNederland momenten er op Koningsdag en blijft het moeilijk niet 'even' een bezoekje aan mijn ouders of vriendinnen te brengen.

Maar ik geniet steeds meer van het toch wel tragere landleven, de prachtige natuur en eeuwen oude tradities. En steeds vaker snap ik niet waarom een biergarten (= tussen maart en oktober vanaf 20 gr lekker buiten in een tuin, plein of boomgaard eten) niet een wereldwijd succes is. Of waarom een fluitje bier 3,30 kost en hier een halve liter 2,40.

Zelf dacht ik 5 jaar nodig te hebben om te aarden. Maar naar 5 jaar begon ik het net pas een beetje te snappen. En nu, tien jaar later is het te laat. Ik geloof niet meer dat ik terug wil naar Nederland. Ik vind het wel fijn hier.

Mijn moment is een initiatief van Punkmedia waarin je je meest dierbare, belangrijkste, mooiste, meest aangrijpende of karakteristieke momenten van het jaar vastlegt Iedereen kan meedoen. Vorig jaar verscheen mijn eerste mijn moment van 2013. En ook dit jaar wil ik mijn moment van 2014 met jullie delen.

Mijn moment van 2014 is die van 'moeders en dochters'.

In maart 2014 ontmoette ik Doris en haar moeder Frieda. Frieda (88 jaar) heeft haar hele leven in ons dorp Möhren gewoond. Haar dochter heeft over haar leven een boek geschreven. Het boek gaf mij een kijkje in het Möhren van 1900 maar het meest was ik geraakt door de eenvoud en daarmee schoonheid van haar leven. Zo prachtig.... 

Ik realiseerde me dat ik eigenlijk ook maar een gedeelte van mijn moeders leven kende en Doris inspireerde mij om hetzelfde over het leven van mijn moeder te maken. Geholpen door de leuke vragen van 'Het boek van je leven' van Psychologie Magazine ging ik met het leven van m'n moeder aan de slag. Mijn moeder nam bij haar bezoek aan ons stapels foto's van haar mee. En zo ontstond er een bijzondere ochtend in april waarin we aan de hand van haar foto's een warme en liefdevolle reis door het leven van m'n moeder maakte. Een heel dierbaar moment voor mij en m'n moeder. 




En in april maakte ik nog een reis. Samen met onze oudste twee dochters ging ik naar Parijs. Een geweldige trip waarbij ik door de ogen van mijn dochters het prachtige Parijs opnieuw beleefde. Bijna dagelijks hebben we het er nog over. Wat was het leuk. Met ontroering denk ik er aan terug aan deze bijzonder mooie ervaring die ik buitengewoon koester. 



Later dit jaar in oktober waren m'n ouders weer op ons Schloss. Door een trombosebeen belande mijn moeder in het ziekenhuis en moest daar 3 weken blijven. Vier operaties verder en met een nog zorgelijke gezondheidssituatie mocht mijn moeder per ambulance naar Nederland. Daar werd al snel duidelijk dat de goede zorg in Duitsland helaas niet had mogen baten. En zo verloor mijn moeder toch nog haar linker onderbeen. 

Vandaag kreeg ik het nieuws dat mijn moeder definitief naar huis mag. Ondanks alles gaat het mijn moeder goed. Dapper, stoer, nuchter, humorvol en lenig gaat ze verder. Iets waar ik enorm trots op ben. Waar ik een voorbeeld aan mag nemen. En, meer dan ooit ben ik me bewust dat ik dat op mijn beurt weer wil doorgeven aan mijn dochters. 

Daarom dus...... een moeder en dochter jaar. 

Terugkijkend op afgelopen jaar is voor mij het leren ondernemen mijn moment van 2013. Knetterhard werken, dan krijg je omzet maar vooral ook de emotie van onzekerheid er vanzelf bij.

Zoals jullie weten kochten wij negen jaar geleden een kasteel. Langzaam is is alles gegroeid. Niet alleen in het bedrijf van inmiddels vier vakantiehuizen maar ook naar een gezin met drie kinderen en een steeds groter worden firma van Ruud: N-tronics GmbH.

Met de komst van ons derde meisje is er ook een extra pakketje ambitie gedownload die groter is dan mijn gezin toelaat. Ik zou heel graag Schloss Möhren meer op de kaart willen hebben. Meer in in de bladen, meer publiciteit, op blogs en op DE plekken waar ik vind dat ons kasteel thuis hoort. En dat is nog niet genoeg. De vakantiehuizen mogen beter en ook voor het Schlossterrein heb ik meer plannen dan in één jaar uitvoerbaar zijn.