Afgelopen oktober logeerde twee fanatieke vogelaars op ons Schloss die al diversen indrukwekkende vogelreizen in hun paspoort hebben staan. Zij kwamen bij mij terecht via de Roots Magazine lezersaanbieding waar ik toch echt keihard beloof dat de Oehoe (de grootste uilensoorten ter wereld) in 'onze' steengroeve achter het kasteel woont. Of ik die belofte kan waarmaken lees je hier.......

Een vakantiedag van een vogelaar op vogelvakantie in Duitsland.

Donderdag 9 oktober onbewolkt en warm.


Vandaag staat er een trip met vogelaar Marcus op het programma. Bij het huisje was een dagje sauna inbegrepen, maar omdat wij daarvoor bedankten heeft Sandra iets bedacht wat wij leuk vinden. De beste man was er in de eerste instantie een beetje sceptisch, Duitsland is niet bij uitstek een vogelland, en veel is er in oktober niet te spotten, maar uilen en spechten moet wel lukken.

Oehoe | Eagle-owl

In de ochtend maken we eerst nog een korte maar leuke wandeling. We merken al gauw dat klimmen in de zon geen pretje is. Een wonderlijke combinatie 9 oktober en in je zomergoed kunnen lopen. We zijn blij dat we de rest van de week bewolking hadden. Om 13 uur zijn we weer bij het huisje om heerlijk buiten met de voeten op de burchtmuur te lezen en luieren. Plaatselijke poes erbij, plaatje compleet.

Om 15 uur melde Marcus zich, een aardige veertiger. Hij brengt ons naar diverse plekken om toch vooral maar aan de vraag te kunnen voldoen. Hij is super scherp, hoort en ziet alles maar het blijft bij een kleine score. De mannen hebben het wel leuk samen en lullen in het Engels over vogels. Bij dit soort gelegenheden kom je op plekken die je als Jan de toerist nooit zou vinden. Zo staan we bij een steengroeve wat wel een maanlandschap lijkt en krijgen uitleg over de bijzondere steen die hier en op nog een paar plaatsen voorkomt. Een soort lei steen waar men veel fossielen in gevonden heeft uit het jura tijdperk. 

Oehoe | Eagle-owl

Bij schemering staan we bij de steengroeve vlak bij ons kasteel te wachten tot we de oehoe horen roepen. We hebben hem niet gehoord maar wel gezien! Het scherpe oog van Marcus spotte hem zittend in een dennenboom en kreeg hem goed in de telescoop. 
Achter ons klonk gerommel tussen de struiken, dat zijn wilde zwijnen, zei Marcus maar die laten zich niet zien. We hadden er ook geen aandacht voor want stel dat de oehoe ervandoor zou gaan. Hij bleef in de telescoop goed zichtbaar tot het echt donker werd. Toen we achter ons ook nog 2 dwerguiltjes hoorden roepen was voor iedereen de missie geslaagd, dit had hij hier ook nog niet eerder gehoord en hoe de oehoe zich liet zien kwam ook zelden voor. 

Onder de grote Walnotenboom voor het kasteel hebben we bij volle maan en kaarslicht en drankje bij Sandra uitvoerig verslag gedaan van een geslaagde vogel trip met een super leuke en scherpe gids. Wellicht dat zij dit vaker aanbied aan gasten.


Het is een onscherpe foto van de oehoe maar dat maakt mijn geen barst uit. Het is onze OEHOE en dat op een steenworp afstand van ons kasteel. Tralalala. Wist je trouwens de Oehoe in het Engels Eagle-owl heet. Coole naam, toch.