Gastblog van mijn vriendin Corine die samen met haar man Peter en drie kinderen in augustus twee weken voor onze gasten hebben gezorgd.

Toen Sandra ons afgelopen zomer vroeg om tijdens hun vakantie twee weken lang voor het kasteel en de gasten te zorgen, was mijn eerste gedachte: “O nee, dat kan ik niet.” Want we hebben het hier wel over Sandra vervangen en Sandra is niet zomaar iemand: ze heeft een energieniveau dat ver boven het mijne ligt. Daarom heeft ze de afgelopen jaren het kasteel en de huisjes gemaakt tot de fijne plek die ze nu zijn. Haar ziel en zaligheid ligt erin, wat een verantwoordelijkheid!

Aan de andere kant: als ik iemand een vakantie gun dan is het wel Sandra. Het is zo goed om af en toe eens los te komen van je dagelijkse beslommeringen. En zo vaak krijgt ze de kans niet om langer dan een weekend met haar gezin weg te gaan. Dus toen ik een beetje aan het idee gewend was, dacht ik: “Weet je wat, we doen het gewoon.” Want als Sandra denkt dat we het kunnen, dan kunnen we het vast ook. En we doen het samen. Sandra had voorgesteld om ook mijn ouders uit te nodigen en die kwamen graag. Nu hadden we nog vier extra handen, die bijvoorbeeld
met de kinderen iets leuks konden doen op momenten dat we allebei druk waren. Dat zou toch moeten lukken? En het lukte.


Sandra had in ieder huisje een prachtig informatie boek over het kasteel en wat er in de omgeving te doen is. Dat hielp enorm, want zij heeft een schat aan informatie in haar hoofd. En hoewel we al heel wat keren op het kasteel zijn geweest, hebben wij nog lang niet alles in de omgeving gezien. We hebben met heel veel plezier de gasten ontvangen, de broodjes gebakken en ’s ochtends vroeg rondgebracht. Het vroege opstaan was helemaal niet zo erg als ik dacht (ik ben niet bepaald een ochtendmens), het is zelfs een prachtige wandeling en een fijn begin van de dag. 

Peter en mijn vader hebben meters slotmuur klimop-vrij gemaakt, mijn moeder stortte zich op het bakken van heerlijke appeltaarten van de kasteelappels, waarvan ze heel wat stukjes uitdeelde aan de gasten onder de walnotenboom. En onze dochters hebben met veel liefde en toewijding hond Jetje verzorgd.

De rondleiding leek me het spannendst. Ik heb geen enkele ervaring met presentaties, herinner me alleen mijn worsteling met spreekbeurten van lang geleden en nu moest ik een groep onbekende mensen een uur lang toespreken. Maar, dacht ik, het is ook een mooie kans om voor mezelf een grens te verleggen. Sandra had een superleuk filmpje opgenomen waarmee ze mij door het kasteel leidt en mij vertelt wat ze in haar rondleiding allemaal laat zien. Dat filmpje heb ik goed bestudeerd en toen was het een kwestie van gewoon doen. Ik geloof dat ik het er goed vanaf heb gebracht, iedereen zag er na afloop tenminste tevreden uit. Ook de kersverse ridders, ridderettes en prinsessen.

En dan resteerde de enorme berg was van bijna twintig verschoonde bedden en stapels handdoeken. Die heb ik, deels met hulp van mijn moeder, in de loop van de week weggewerkt. Er was zelfs nog tijd over om naar het Playmobil Funpark te gaan, fossielen te zoeken, naar de berg te wandelen waar we altijd op uitkijken, Eichstätt en Weißenburg te bezoeken, uit eten te gaan in de Biergarten in Wemding en de Grüner Baum in Treuchtlingen. Ook nog echt vakantie dus!

Toen Sandra en Ruud weer terug waren en vertelden hoe leuk ze het hadden gehad en Sandra zei dat er op Zoover een beoordeling met allemaal tienen was achtergelaten, waarin wij genoemd werden als prima vervangers, dacht ik: wat fijn dat het zo goed is gegaan.