In september heb ik de nieuwste iPhone 6Plus besteld. Ik weet het BE-LA-GE-LIJK. Te duur, te groot en ik zit weer twee jaar aan een contract vast. Maar hij (goud 64 GB) lijkt me geweldig.
En nu probeer ik dat goed te praten ;-) Ik heb het verdient (hum hum wie niet), ik word een dagje ouder en die gezondheidsapp en dat grotere scherm zouden nog wel eens goed van pas kunnen komen. Maar vooral kijk ik uit naar de nieuwe foto- en filmcamera. Want als videoblogger in spe en instagram verslaafde lijkt me dat wel wat.
Maar nu vond ik dat het maar eens afgelopen moest zijn met die kiekjes van mij. Dat mag wel beter. Als ik dan toch een peperdure iphone met 1920 x 1080 resolutie, 401 ppi, 500 cd/m2 helderheid en Dual-domein pixels heb (echt, ik weet van de helft niet wat het betekent :-) moet ik er ook wat van bakken, toch? Mede door m'n zoektocht naar de juiste combinatie van fotograaf EN fotostyliste (die nul opschiet, trouwens) ben ik anders naar foto's gaan kijken. Ik weet veel meer hoe en wat ik wel en niet mooi vind. Ik ben me gaan verdiepen in de fotografie dmv foto en film tijdschriften en volg fotografen om inspiratie op te doen. Ik kan je zeggen NIET DOEN! Wat het is net als met m'n Duits. Net als je denkt (let vooral op het woordje denkt) dat je het een beetje kan, kom je er achter hoeveel je nog niet weet.
Gloeiende gloeiende wat is het moeilijk. Sterker nog ik heb een soort fotoblock (writersblock maar dan voor foto's :-). Ik durf geen foto meer te maken. Het licht, de kleuren, de belijning, de diepte, bij mij klopt het nooit. Om maar niet spreken over onze echt nooit stilzittende kinderen. Zucht.
En nu probeer ik dat goed te praten ;-) Ik heb het verdient (hum hum wie niet), ik word een dagje ouder en die gezondheidsapp en dat grotere scherm zouden nog wel eens goed van pas kunnen komen. Maar vooral kijk ik uit naar de nieuwe foto- en filmcamera. Want als videoblogger in spe en instagram verslaafde lijkt me dat wel wat.
Maar nu vond ik dat het maar eens afgelopen moest zijn met die kiekjes van mij. Dat mag wel beter. Als ik dan toch een peperdure iphone met 1920 x 1080 resolutie, 401 ppi, 500 cd/m2 helderheid en Dual-domein pixels heb (echt, ik weet van de helft niet wat het betekent :-) moet ik er ook wat van bakken, toch? Mede door m'n zoektocht naar de juiste combinatie van fotograaf EN fotostyliste (die nul opschiet, trouwens) ben ik anders naar foto's gaan kijken. Ik weet veel meer hoe en wat ik wel en niet mooi vind. Ik ben me gaan verdiepen in de fotografie dmv foto en film tijdschriften en volg fotografen om inspiratie op te doen. Ik kan je zeggen NIET DOEN! Wat het is net als met m'n Duits. Net als je denkt (let vooral op het woordje denkt) dat je het een beetje kan, kom je er achter hoeveel je nog niet weet.
Gloeiende gloeiende wat is het moeilijk. Sterker nog ik heb een soort fotoblock (writersblock maar dan voor foto's :-). Ik durf geen foto meer te maken. Het licht, de kleuren, de belijning, de diepte, bij mij klopt het nooit. Om maar niet spreken over onze echt nooit stilzittende kinderen. Zucht.
- zaterdag, oktober 04, 2014
- 1 Comments
