Twee weken geleden hadden we een Standesambtliches Hochzeit am Schloss. Die was redelijk relaxt. Geen dresscode en een man of 30 die 's middags gezellig op ons terras en in de Jachtkamer genoten van een buffet, taart en het gezelschap.

Maar morgen hebben we een echt Kirchliche Hochzeit. Tachtig man komen voor een sekt en hapjes op ons kasteel. Dat is toch wel andere koek. Een dame uit het dorp (waarvan we d'r vader goed kennen) trouwt. In 2012 is ons daar al toestemming voor gevraagd (jawel :-) en morgen...... morgen is het zover. Tot grote opwinding van onze meisjes. Want zij mogen bruidsmeisje zijn. Een droom komt uit. Maanden geleden hebben we al jurkjes uitgezocht en weken geleden hebben we verschillende pasrondes achter de rug.

En nu..... nu heb ik stress. Waarom? Nou.... Voor de gene die onze dochters niet kennen. Het is ONMOGELIJK onze bloedjes schoon, zonder schaafwond, snotneus of kleerschuren af te leveren. In een nanoseconde heeft ons kleine Friemelefranske (#zijvan2) haarspeltjes weggetoverd of zit er een onuitwasbare vlek in een nagelnieuw shirt. Of, als zij het vertikt om zomerschoenen aan te trekken loopt ze rustig met 30 graden op rubberlaarzen. Geen 10 paarden die haar op andere gedachten kunnen krengen. Dit exemplaar moet morgen zilveren schoentjes aan die, ondanks mijn Ebay bestelling van vorige week, nog steeds niet binnen zijn, trouwens. Dus wie weet lost dat probleem zich dus vanzelf wel op.

Zij van 7 kan over niets struikelen en heeft altijd wel ergens een bloedvlek of een gat. En ons oudste meisje is zo opgewonden dat ze 24 uur (echt hé, ook wanneer ze slaapt) kletst over  hoe spannend ze het wel niet vindt. En van de zenuwen voor iedere druppel naar de wc moet.

En dit koppel moet morgen 1,5 uur IN HET WIT, stilzitten in een kerk en als klap op de vuurpijl bloementjes strooien. Hoe verzin je het. Had ik al gezegd dat #zijvan2 dingen kan laten verdwijnen? Ben al vanaf Parijs mijn autosleutel kwijt. Dit terwijl ik zeker weet dat ik deze binnen op de kachel (waar die altijd ligt) heb neergelegd. Je snapt..... die bloemen en de net aangeschafte peperdure haarspeldjes mag ik geen 'nano'sceonde uit het oog verliezen.

Mij maakt het niets uit.... Ik heb inmiddels een 'ach laat maar' houding als een van onze meiden met snotneus, vlek en piekhaar ergens verschijnt. Maar voor ons Bruidspaar is het de belangrijkste dag in hun leven. De papa en mama van de bruid denderen al dagen over ons terrein met weet ik veel wat. Zodat het morgen allemaal wel goed loopt. Dusssss...

Zullen jullie morgen een beetje aan mij denken? Wish me luck. Meeduimen mag :-)