Zoals beloofd, een echte schat. Gevonden in de schatkamer van Wijk. Oude correspondentie uit 1848 tot 1877 tussen twee nichten (wat toen nog als geliefde Nigt geschreven werd). Toen papier en inkt nog kostbaar was. Toen je voor ALTIJD emigreerde naar Amerika het land 'in den vreemden'. Brieven van Vriesland (New York, Amerika) naar Meppel (Nederland) die er meer dan een maand over deden om aan te komen.

De correspondentie gaat voornamelijk over de oogst en gezondheid 'wij bevinden ons in redelijke welstand en gezondheid'. De briefschrijfster schrijft dat haar vader 13 weken lang ziek is geweest en uiteindelijk is gestorven 'hij is de eeuwigheid ingegaan'. Ze schrijft 'vader heeft nu al ruim een half jaar dood geweest, og wij missen nog zoo veel aan vader, bijzonder ik, want hij was altijd bij mij'. In die tussentijd krijgt ze een kind en heeft maanden lang last van zwerende borsten. Ze sluit deze periode af met 'Ach ja, zo heb je altijd wat'. Een reactie op deze brief heeft ze nooit gekregen. Deze is wel verzonden maar nooit aangekomen. 

Haar man Koop is al 37 en zij 36 jaar. Haar kinderen (een zoon en dochter) spreken beter Engels dan zij (hoe herkenbaar). Een winkel heet Store en zes mooie stoelen kosten tussen de 10 en 20 dollar.  Een dagloon is tussen de 0,50 en 3 dollar. 

Ze schrijft over het leed van de buren (Roelof en Geertje beide17 jaar). 'Zij hebben het verlopen zomer al heel ongelukkige geweest'. Hun beste paard is gestorven. 's Avonds nog in goede gezondheid en de volgende dag dood. 

April had groeizaam weer. Het geld wat ze in de ene hand ontvangen geven ze met de ander weer uit (tijden veranderen niet). De zomers zijn heet en velen worden door de dood weggerukt. 

Ze heeft het goed. Ze hebben ruim brood en geld voor een knecht van 1 mei tot 1 oktober. In november 1848 schrijft ze 'nu is het land werken weer gedaan, de beesten beredden en brandhout klaar. Als we maar wat korter bij elkaar waren dan zouden we u ook wel eens op zoeken. Ik zeg nog wel eens, als wij in een week heen en terug naar Meppel kunnen dan zullen wij u wel eens opzoeken'.  

Ze is eenzaam en verlangt naar haar familie die haar weinig schrijft. Ze schrijft zo graag ' ik mag het zoo graag doen want meer kunnen wij nu tog niet als op papier tot elkander spreken'. Ze vraagt haar nicht of ze haar niet zou willen bezoeken. 'Kom in den volgende voorjaar want zomers is hier meer te zien als bij de winter. Ik beloof u ik zal uw goed trakteren' .

Ze draagt haar haar los en des zondaags gaat ze naar de kerk een menigmaal. 

Het is een kado om een stukje van haar leven te mogen lezen. Kopieën liggen hier voor wie ze graag eens zou willen doorlezen. Mailen mag ook. Ik stuur je graag een digitale kopie.