Kasteelvrouwe in Beieren

Mijn moment is geen groot ingrijpend moment maar een gevoel. Het gevoel van 2015 is 'thuis zijn'.

Dit jaar wonen wij 10 jaar in Duitsland, Beieren om precies te zijn. Dat hebben we niet speciaal gevierd, sterker nog deze zomer realiseerde wij ons ineens, 'Goh we wonen al tien jaar hier.'
Tien moeilijke en pittige maar ook intens, mooi en succesvolle jaren. Wij kregen drie prachtige dochters en bouwde beide een eigen bedrijf op. Een bedrijf waar we trots op zijn en waar we van kunnen leven en wonen op de plek die mij inmiddels meer dan dierbaar is, Schloss Möhren.

Steeds dieper zak ik met met Hollandse benen in de Beierse klei. En dit najaar realiseerde ik me ineens. Ik voel me hier thuis. Een gevoel die me blij maar ook verdrietig maakt. Want langzaam voel ik me een stukje minder Nederlander. Natuurlijk zijn de #ikmisNederland momenten er op Koningsdag en blijft het moeilijk niet 'even' een bezoekje aan mijn ouders of vriendinnen te brengen.

Maar ik geniet steeds meer van het toch wel tragere landleven, de prachtige natuur en eeuwen oude tradities. En steeds vaker snap ik niet waarom een biergarten (= tussen maart en oktober vanaf 20 gr lekker buiten in een tuin, plein of boomgaard eten) niet een wereldwijd succes is. Of waarom een fluitje bier 3,30 kost en hier een halve liter 2,40.

Zelf dacht ik 5 jaar nodig te hebben om te aarden. Maar naar 5 jaar begon ik het net pas een beetje te snappen. En nu, tien jaar later is het te laat. Ik geloof niet meer dat ik terug wil naar Nederland. Ik vind het wel fijn hier.

Wat is een Schweizer

Anders dan de naam doet vermoeden betekent Schweizer niet Zwitser (inwoner van Zwitserland) maar is een Schweizer een voormalige titel voor een professional. Iemand die buiten zijn landsgrenzen een beroep uitoefent waarvoor speciale capaciteiten worden gevraagd.

Geschiedenis van de Schweizer

Al in de 15e eeuw werden de naam Schweizer gebruikt voor herendiensten, van voornamelijk Zwitsers, aan de burgeroorlogen. In naam van de Franse koning, de Europese Vorsten (Gardes Suisses) en de tegenwoordig nog steeds bestaande Zwitserse Garde van het Vaticaan waren zij de bodyguards en bewakers van belangrijke personen.

Na verloop van tijd werd de naam Schweizer gebruikt

stoomlocomotief treinreis Beieren

In Nördlingen (achter de bahnhof) ligt het Bayerisches Eisenbahnmuseum. Een museum met een lange rij prachtige oude stoomlocomotieven en oude elektrische treinen. Een lijst met bouwjaren en modellen tussen 1889 tot 1960 zal ik jullie besparen. Maar geloof me er staan er veel.

Ik vind dat ons kasteel in ene Märklin landschap staat en als ik de treinen voorbij zie glijden, dwalen vaak ook m'n gedachten mee. Daar komt ook de wens vandaan eens een echte treinreis met een stoomlocomotief door het Beierse landschap te maken. En omdat mijn ouders op bezoek zijn, was gisteren het moment het om deze treinreis samen te maken.

Een paar keer per jaar tuft er een heuse stoomlocomotief tussen Nördlingen naar Gunzenhausen (Seenland Express) en Nördlingen en Feuchtwangen (Romantische Schiene). Wij stapte in stoomlocomotief 001 180-9 uit 1936 en reden een deel van de Ludwigs-Süd-Nord-Bahn uit 1849 (Seenland Express).

Ook als je niets met treinen hebt is het leuk. Je wordt vanzelf in de oude sfeer getrokken en voelt je een echte reiziger. De trein rijdt met 60 km per uur door het glooiende landschap van het Altmühltal. Hoofd uit het raam en haren in de wind, genieten. Voor de gelegenheid had ik m'n oude jas, bijpassende hoed en oude fotocamera meegenomen. Voelde me net een Schauspielerin uit 1936, passend in de decor.

Schloss office

Ik zal maar met de deur in huisvallen. Er is geen opleiding tot kasteelvrouwe. En als die er was, dan had ik deze vast niet gedaan. Net als een opleiding voor toerisme, fotografie, marketing of bloggen. De vier dingen die ik op dit moment het allerleukst vind om te doen.

Waarom ik ze dan alsnog niet doe? Nou, ik zal je wat verklappen... zo zit ik niet in elkaar. Als ik iets leuk vind ga ik het gewoon doen. Om later pas te bedenken dat het beste moeilijk is en lastiger nog, om me te realiseren dat ik zoveel nog niet weet.

Voordeel
Het voordeel van m'n werkwijze is dat ik door het te proberen gelijk ervaar of ik het leuk vind. En al doende leert men, zegt een oud Nederlands spreekwoord, toch?

Werkwijze
Hoe ik dan te werk ga. Het is veel afkijken bij anderen. Ja, je leest het goed, ik kijk af. Lang leven het internet en alle creatievelingen online, dank jullie wel. Ik kijk en copy. En hoewel sommige beweren patent te hebben op originaliteit (wat ik een beetje flauw vind trouwens) vind ik juist dat afkijken mij relativeert. Een in mijn ogen BRIL-JANT idee is na wat googlen werk soms ronduit ouderwets en al jaren geleden online gezet. Maar goed, vaak gooi ik er een Schloss sausje overheen en ga ik er mee aan de slag. Waarvan je op social media, website en blog het resultaat kunt volgen.

Nadeel
M'n interesses vallen niet te vangen in één opleiding. En als die er wel is dan heb ik daarvoor helemaal geen tijd. Ik ploeter (en ik verbeeld me meerdere ondernemers met mij) door het online nieuwe media aanbod heen. Met als nadeel dat het aanbod zo groot is dat ik door de bomen het bos niet meer zie. Flarden van links en rechts opvang en uitprobeer. Waardoor ik weer bij mijn eerst puntje uitkom.

Ik neem nog maar een kopje koffie. Bereid m'n volgende ideeën voor een videoblog voor. Ik heb een biertour inclusief brouwerij, biergarten en bierbad en een treinreisje in de videoblogplanning. Het zal allemaal wel eerder uitgevonden en gepubliceerd zijn. En weet je wat. Dat kan me niets schelen.
Zo gaat het nou eenmaal op het kantoor Schloss Möhren.

Een echte kasteelvrouwe is pas een echte kasteelvrouw als ze een paar middeleeuwse jurken in de kast heeft hangen, toch? Althans dat zeg ik dan tegen mezelf als ik weer eens aan het shoppen ben ;-)

Pinterest is een gevaarlijke bron van inspiratie. Zo kwam ik bij Historical Dreams terecht. Een Duitse firma die world wide via Ebay middeleeuwse jurken verkoopt. Ik was gelijk verliefd op deze jurk. Bij een directe koop kost zij $189,- Maar af en toe wordt ze per opbod verkocht. Dan gaat ze gemiddeld rond de $140,- $150,- weg. Gisteravond piepte m'n mobiel met dat ze weer in de verkoopt gaat. En voor het slapen gaan tik ik m'n hoogste bod van $125,- in en ga slapen. Zo van we zien wel.

En jawel. Vanmorgen was ik met $100,- de hoogste bieder. TATATAAAAA Kijk, dat vind ik nou leuk.

Ik kan niet wachten tot ik ze met de ridderslag kan dragen.